Geniet van de korte verhalen van onze (gast) columnisten. Herkenbaar, grappig, ontroerend of inspirerend. Stuk voor stuk het lezen waard.
Gewapend met een hamer en een viefduumer (een spijker van tien centimeter) kies ik de aanval om na de eerste herfststorm de hangplant voorgoed hurricaneproof te maken. W
In het dorp waar ik woon is een brandweerdag altijd de afsluiting van de laatste kindervakantieweek. Dan is er een heel parcours vol waterpret met als hoogtepunt een bak vol schuim waar de kinderen dingen in moeten zoeken.
Bruin, bruiner, bruinst. Wat een droge zomer was het. Mijn tuin is verworden tot een kruising van de Sahara en het droogboeket van mijn oma uit de jaren zestig. Het gras in mijn tuin is bruin.
Kijk maar, hier houdt de bewegwijzering op.” Verdwaasd turen we met z’n tweeën naar het kaartje dat we van Hotel Bloemenbeek in De Lutte meekregen. De kinderen zijn een weekendje bij opa en oma en Menno en ik zijn samen op pad
‘Het raadsel van de aankomst,’ noemde Nobelprijswinnaar V. S. Naipaul een van zijn romans en dat is precies wat mij zo aantrekt in wandelen: aankomen op een plaats waar je nooit eerder was.
In Markelo woont een gezin - we noemen ze Suus en Wim - met de kinderen Kim en John. Zij zijn het toonbeeld van vakantiestress. Suus begint in februari al het internet af te struinen, op zoek naar goedkope campings in Italië.
Soms kom je op plekken waar je het vreemde gevoel bekruipt dat je er al eens eerder bent geweest. Kent u dat gevoel, zou dominee Gremdaat zeggen.
Als kind vond ik het geweldig als er visite kwam, want iedereen bracht een zak snoepjes mee voor de kleintjes. We kregen die zak nooit zelf in handen, maar de snoeppot bleef zo wel aardig gevuld.
Toen de handtekeningen waren gezet en we het huis het onze mochten noemen, nam de dienstdoende notaris nog even het woord. Hij feliciteerde ons met de aankoop: een huis aan een doorgaande weg, dat was een prima investering.