Winterse taferelen
Winters landschap zo ver het oog reikt. De IJsseldelta die aan het begin van de winter is volgestroomd en waar nu een laagje breekbaar ijs op zit. Nog te teer om je erop te wagen, maar de hond van de buren lukt het, zo te zien
Winterklaar
Hoofdschuddend loopt mijn vader door mijn tuin. Ik volg zijn blik over de ingestorte borders. Een heerlijke chaos, vind ik. Een vreselijke bende, vindt hij. Een kwestie van smaak of een typisch gevalletje generatiekloof?
Zak
“Weet je wat ik niet kan uitstaan? Dat ze zoiets achter je rug om doen. Waarom niet even aangebeld? Ze weten toch waar ik woon?” De vrouw was boos. Niet een beetje boos, nee, heel boos.
Empenstetje
De vrouw van de slager kwam de winkel in met een schaal dampende grillworst. “Lust jij wel een plakje?”, zei ze tegen een blond meisje van een jaar of vier, dat met haar opa en oma en een zusje in de winkel stond te wachten.
Plattelanden
De dame van middelbare leeftijd – aan haar kleding te zien geen doorsnee-oosterlinge - nipte aan het glas muntthee en liep toen in mijn richting. Ik stond waar ik bij recepties het liefst sta: een beetje achteraf.
Mobiel
Ik ken mensen die geen auto hebben en jongeren die geen rijbewijs willen halen. Ze hebben geen auto nodig, omdat ze alles op de fiets doen of met het openbaar vervoer. Dan vertellen ze er trots bij hoe goed ze bezig zijn.
Huisdier
Heerlijk, samen met mijn gezin de heide op. Mijn meiden van vier en vijfeneenhalf vinden dat geweldig. Ze rennen en dollen; net jonge honden die uitgelaten worden. De heide kleurt hier en daar nog paars
Sara
Ik zat er niet op te wachten om vijftig te worden. Als puber dacht ik: “Dat doe je toch niet, vijftig worden? Met die rimpels. Waarom kies je daarvoor?” Ik heb een hekel aan verval. Dat zit in de familie
Opeengrotepaddenstoelroodmet25wi!!stippen
Ik ben op de Noaberdagen geweest. Wat een succes! Het was of ik letterlijk door ‘plattelandsbijbel’ Noaber wandelde. Hoe teleurstellend is dan de maandag erna de wijzig-uw-wachtwoord-terreur op kantoor…
