Over bekende en bijzondere mensen. Spraakmakende en ontroerende verhalen van onze "naobers".
Toen ik klein was, hadden we wel televisie, maar waren er bijna geen programma’s. Voor de kinderen was er alleen wat op woensdag-, zaterdag- en zondagmiddag. Mijn favoriet was Stuif-es-in, een soort talentenjacht voor kinderen.
Het is ochtend. De lucht is strakblauw, de zon schijnt en de wind is aangenaam fris. In onze tuin in Welsum huizen meerdere soorten vogels. Ze lijken elkaar aan te steken; de een fluit nog luider en feller dan de ander.
Mijn kinderen kunnen van alles, maar handwerken staat niet op het lijstje van praktische verworvenheden. Dus zat ik alweer een tijdje geleden tot ’s avonds laat emblemen op hun carnavalskleren te naaien.
Wij wonen in de IJsseldelta. In een boerderij uit 1804. Een IJsselhoeve. Het verhaal gaat dat door een blikseminslag in 1848 de deel is afgebrand en later herbouwd. Wij wonen in die ‘deel’.
Jochem Van Gelder (54) voelt zich op en top Lauwenaar, zoals de inwoners van Beneden-Leeuwen ook wel bekend staan. Of hij straks, als zijn huis verkocht is, blijft wonen in zijn geboortedorp weet hij nog niet.
Op 1 januari sprak mijn vrouw mij toe met een blik in de ogen alsof ze de laatste ijsbeer zag sterven op een afkalvende ijsschots. Ik gooide restanten van het losbandige feestje op oudejaarsavond met een welgemikte worp weg.
Ze waren met z’n vieren. Twee meisjes van zekere leeftijd in luchtige fietskleding en twee mannen – tweelingbroers bleek later – die zich blijkbaar nog jong genoeg voelden om een superhippe fiets te berijden.
In deze Naober vindt u een mengelmoes van markante persoonlijkheden en een dialectbijlage: De Naoberbode. Doar geet mien harte van lös!
Winters landschap zo ver het oog reikt. De IJsseldelta die aan het begin van de winter is volgestroomd en waar nu een laagje breekbaar ijs op zit. Nog te teer om je erop te wagen, maar de hond van de buren lukt het, zo te zien