Stamboom

Woer bin ie d’r ene van? Een bekende vraag in mijn geboortestreek. Je naam, maar vooral je afkomst, is belangrijk. Afhankelijk van wie de vraag stelt zeg ik dan: “Van Wibbelink” of “Van Gerda van Griet” of “Van Henkie Bosman”. Meestal blijk je binnen een paar minuten verre familie te zijn of heeft de ander naast je nichtje gewoond, bij je zus in de klas gezeten of bij je moeder in een bestuur.

Niet zo gek dus dat mijn zusje en ik al heel lang bezig zijn met stamboomonderzoek. Helaas ligt het al jaren stil, want we hebben te weinig tijd. Het televisieprogramma ‘Verborgen verleden’ heeft me echter weer op het spoor gezet. Tussen al die voorouders zal er bij mij toch ook wel een zitten met een interessant verhaal? Het mooie is dat je tegenwoordig heel veel oude akten vanachter je computer thuis kunt bekijken. Het werk van heemkundekringen en oudheidkamers is van grote waarde. Dank daarvoor! Vele duizenden uren vrijwilligerswerk zitten er in het ontcijferen en publiceren. Ik heb inmiddels honderden voorouders in beeld.

Helaas heb ik nog geen materiaal voor een spannend TV-programma gevonden. Al mijn voorouders waren boer en boerin en ze bleven hun hele leven in dezelfde buurtschap wonen. Wel kreeg ik heel veel informatie over grote gezinnen met veel kindersterfte, over weduwen die een paar maanden na het overlijden van hun man al hertrouwden en vooral over de boerderijen en de bewoners. Het liefst lees ik over erfenissen, vooral als de inboedel wordt beschreven. Het duurst in huis zijn het kabinet met linnen en de bedden. Verder heeft een gezin in 1820 maar twee handdoeken, tinnen bestek en borden van tin en aardewerk. Wat te denken van een boerenechtpaar dat rond 1860 alle acht uittrouwende kinderen een koe, bruidskleren, huisraad en 3,5 hectare grond meegeeft?

Bijzonder is ook dat ik de oude boerderijnamen uit de 17de en 18de eeuw vaak herken. Niet altijd als officiële achternaam, maar wel als huisnaam. Namen die nog worden gebruikt. Je naam krijg je van het huis waar je woont. Daarbij vind ik het mooi om te zien dat in veel gevallen de dochter op het ouderlijk huis bleef wonen. Man en kinderen kregen dan haar (huis)naam. De oude boeren waren op die manier hun tijd ver vooruit.

Met honderden voorouders die in een klein gebied woonden, ben ik familie van bijna iedereen in Markelo en Holten. Als je me nu vraagt wie ik ben, kan ik kiezen. Ik mag dan geen spannend verborgen verleden hebben, ik weet wel van wie ik er allemaal een ben!