Piet Paulusma

Onze Friese noaber en weergoeroe Piet Paulusma heeft in zijn glazenbol gekeken. Onder mystieke omstandigheden voorspelt hij ons een ijskoude, maar dan ook een echt ijskoude en lange winter. Zo koud dat zelfs de ijsberen met kachels gaan slepen….

Dat had hij beter niet kunnen zeggen, want bij ons thuis brak meteen de winterpaniek uit. Mijn allerliefste is van mening dat, wanneer Piet iets zegt, het ook gaat gebeuren.
Ons dagelijkse bestaan lijdt eronder.

Ik kreeg de opdracht extra brandhout te organiseren. Zij liet die vergezeld gaan van de woorden: “Ku’j mooi dree keer waarm van word’n: zaag’n, kleuv’n en dan van de kachel.” Ik probeerde nog tegen te werpen dat de opwarming van de aarde ook zijn voordelen heeft en dat het wel mee zal vallen met de kou. Mijn altijd standvastige vrouw was echter niet te vermurwen, dus ging ik gewapend met motorzaag en bijl ons bos in om voor brandhout te zorgen. Als een stoere houthakker ging ik te keer. Ik leefde me uit op het hout. Na een uurtje was het ‘vespertied’. Tijd voor koffie en broodjes. Een smalende opmerking kon niet uit blijven. “Ben je al lekker warm, schat?”

Die avond was spierpijn mijn beloning. Een kantoorbaasje als ik voelt na een paar uur werk in het bos spieren waarvan hij niet eens wist dat hij ze had! Dus flink gesmeerd met een heet, indringend zalfje.

Tijdens het smeren meldt mijn vrouw dat ik toch echt een afspraak met de garage moet maken voor het monteren van winterbanden. De hoogste tijd om die er op te leggen. Ik vergeet door haar opjuttende taal mijn handen te wassen. Alles wat ik daarna vastpak bij het omkleden prikt, maar dan ook echt alles.
Wat was ik geprikkeld, letterlijk en figuurlijk. Bij een kop koffie vroeg mijn lief of het nog pijn deed. Waarop ik zei dat het wel iets minder werd, maar dat ik niet wist hoe lang dit zou duren. Ze presenteerde me een speculaasje en zei met een grote glimlach: “Oant morn!”