Lente in de bol

Daags voor het eerste lenteweekend losbarstte, waarschuwde de autoradio me voor motorrijders. Na de winter zouden ze voor het eerst de weg opkomen en weer moeten wennen aan hun hobby….

De motorrijders zelf kregen het advies niet met grote groepen tegelijk te gaan rijden. Dit vanwege de fietsers die naar verwachting massaal zouden uitrukken. Daarna vertelde een deskundige over de ongelukken die gebeuren tussen fietsers onderling. Door de toename van het aantal racefietsers en de populariteit van de elektrische fiets is de snelheid op fietspaden sterk toegenomen. Boer en ik besloten op de eerste uitbundige lentedag te gaan wandelen. Dat leek het veiligst. We lieten de Achterhoek achter ons, omdat we uit ervaring weten dat het in het Montferland op een mooie zondag filelopen is. We trokken de provinciegrens over naar het Haaksbergerveen. We hoopten dat weinig mensen op hetzelfde idee waren gekomen. Dat bleek echter een naïeve gedachte. In kolonne liepen we achter elkaar aan. Het voordeel van een groep mensen is dat er altijd wel iemand bij loopt met een haviksoog: we stopten bij een groep mensen die foto’s maakten van een adder in het riet. Er waren niet alleen veel mensen, ook de dieren kwaakten, koerden en floten er lustig op los. Na de wandeling konden we nog net een tafeltje bemachtigen op een terras. We werden flink gestoord door (en van) motorcrossers op een terrein in de buurt. Die wilden natuurlijk ook hun hobby beoefenen met dit fraaie weer.

Op zo’n eerste lentedag merk je pas hoeveel mensen er wonen in Nederland. En dat die allemaal op hetzelfde moment op zoek gaan naar topervaringen. Ik heb niemand horen zeggen: “Ik heb afgelopen zondag heerlijk, met de ramen en deuren gesloten, televisie gekeken.” Zo worden op een mooie zondag de wegen steeds drukker met skeeleraars, fietsen, elektrische fietsen, scooters, motoren en mountainbikes. En wandelaars niet te vergeten. Ik ben heus geen mensenhater, maar als ik aan recreëren in de natuur denk, zie ik nooit mensen in mijn plaatje. De natuur heeft met ruimte te maken, leegte. Voordat ik Boer kende heb ik het jaren moeten doen met het Vondelpark. Reuze gezellig, maar met natuur heeft het weinig te maken. Je bent de hele dag druk met het kijken naar voetballers, topless zonnende dames die naast ingepakte moslimvrouwen liggen en verjaardagsfeestjes. De grootste uitdaging is om niet van de sokken te worden gereden door de mobiele mens. Met het strand ben ik gestopt. Vorig jaar nam ik mijn moeder mee naar zee. We stonden een uur stil op de zeeweg. Toen we eindelijk op de boulevard waren, konden we geen parkeerplek vinden en zijn we teruggegaan. Misschien maak ik ooit nog een recreatiecrisis mee. Dat op de ene mooie zondag de even helft van Nederland de weg op mag en op de andere zondag de oneven.