Kats bie hèn

"t Is t’r kats bie hèn”. Dat zei mijn oma vaak als ze vond dat iemand onzinnige dingen deed, er een puinhoop van maakte of iets deed wat in haar ogen toch echt niet kon of nodig was. In mijn jonge jaren deed ik veel aan sport. Wielrennen, hardlopen en triatlon. Dat vond oma maar niets en dan vroeg ze vaak: “Ku'j aans nit meu word’n”? Ut is t’r kats bie hèn”.

Nu de eerste zonnestralen ons opwarmen en het kwik zelfs al af en toe zomerse temperaturen aantikt, moest ik aan haar denken. Het voorjaar leidt altijd tot kriebels bij ons. Ik verheug me op de eerste 'rokjesdag' en mijn vrouw op ons eerste ritje met de cabrio en vooral het buiten kunnen zitten. Ze snottert zakdoeken vol als gevolg van haar hooikoorts, maar dat is het buiten zitten natuurlijk wel waard. Hetzelfde geldt voor de cabrio. We zijn in het trotse bezit van een oud cabriootje van amper 1000 euro.
De zon schijnt, het is 15 graden dan begint het al. “Schat, zullen we een cabrioritje gaan maken”? Als ik dan voorzichtig adviseer om te wachten tot de temperatuur rond de 20 graden is, is een blik vol onbegrip mijn deel. Dus, flexibel als ik ben in de omgang met mijn vrouw, kleed ik me dik aan. Met een stoere pet op en een warme sjaal om haal ik de cabrio uit de garage. Ja, u leest het goed, uit de garage. Het goedkope barrel staat bij ons binnen en de duurdere auto moet maar buiten staan. Met de kachel op de hoogste stand beginnen we aan ons ritje en verstijfd van de kou zijn we na een half uurtje terug. Mijn meer dan genoeglijk kijkende vrouw zegt snotterend dat er toch wel heel veel pollen in de lucht zitten dit jaar. Ik vertel haar maar niet dat er in mijn dagelijkse auto een hydro turbo pollenfilter zit van 2000 euro.

Dan volgt het ritueel van een kopje koffie buiten om nog even na te genieten van onze rit. Als ik zeg dat het wat fris is, treedt ze weer kordaat op. De buitenkachel en de heater worden in stelling gebracht. Met een overheerlijk kop koffie, met een extra schep Buisman erin, bedenk ik me: “Ut is t’r kats bie hèn.”