Ei

Nee, ik zal niet zeggen dat ‘mijn machtige hand’ het ganse raderwerk van de Duitse economie in het begin van de jaren zestig heeft stilgezet, maar voor een kleine hapering heb ik wel gezorgd. Eén klein zandkorreltje in een (toen) geoliede, soepel lopende machine.
Als jongen van een jaar of vijftien werkte ik in de zomervakantie op de boerderij van Evert en Gerritje. Ik wilde graag een tweedehands racefiets kopen en de 100 gulden(!) die die investering vergde, moest ik zelf verdienen. De handen uit de mouwen dus. Een van mijn taken op het bedrijf, naast helpen bij de oogstwerkzaamheden, was het voeren van de kippen en het rapen van de eieren. Bij het inpakken van die kakelverse eitjes, in degelijke kisten die voor op de deel stonden, schreef ik met potlood mijn naam en adres rond de punt van een van de eieren, in de hoop een reactie te krijgen uit het buitenland. Uit Duitsland bijvoorbeeld. Ik had wel eens gehoord dat op die manier leuke contacten tot stand waren gekomen. Nou, die reactie kwam. Twee jaar later…

Herr Gerhard Bäuml uit Stuttgart (ik heb de brief nog) schreef: “Sehr geehrter Herr Ribbers, Wir haben Ihr Ei gekauft und es hat herrlich geschmeckt.”
Toen ik terugschreef dat me dat verbaasde, omdat het al twee jaar geleden was dat ik het bewuste ei had ingepakt, waren de rapen gaar! Meneer Bäuml ging met mijn brief
naar de redactie van ‘kwaliteitskrant’ Bild am Sonntag en die kopte in de eerstvolgende editie met chocoladeletters:
FRISCHEIER AUS HOLLAND. ZWEI JAHRE ALT!!!

Het gevolg was een komen en gaan bij ons thuis van zenuwachtige mannen in dure pakken en grote Mercedessen, die vrijwel zonder uitzondering suggereerden dat ik toch
wel een heel levendige fantasie had. Dat was ook wel zo, maar van dit verhaal was geen woord gelogen. Evert en Gerritje konden het bevestigen. De gevolgen waren echter rampzalig voor de branche. Een week lang kon de handel de Nederlandse eieren in Duitsland aan de straatstenen niet kwijt. Deze Naober verschijnt op de dag vóór Palmzondag. Met in veel plaatsen in Oost-Nederland de onvermijdelijke Palmpaasoptocht. De kip, het ei, het haantje, de broodkrans.
Pure vruchtbaarheidssymboliek. Zonder het te weten gaf een klein meisje een paar jaar geleden een prachtige invulling aan dat begrip. Moe van het sjouwen met de palmpaas zei ze tegen haar moeder: “Hou jij nu m’n eierstok maar eens even vast!”