Bowl en sigaren

Als kind vond ik het geweldig als er visite kwam, want iedereen bracht een zak snoepjes mee voor de kleintjes. We kregen die zak nooit zelf in handen, maar de snoeppot bleef zo wel aardig gevuld. Van tevoren hadden we geholpen om bakjes te vullen met sigaren en sigaretten. Wij hadden een geelkoperen rookstel, maar ik weet dat anderen muziekdoosjes hadden, waar sigaretten in zaten. Als de visite naar huis ging, stond de kamer blauw van de rook.

Soms had mijn moeder ’s middags bowl gemaakt. Een grote schaal vol stukjes fruit. Pas veel later ontdekte ik dat anderen daar alcohol in deden; bij ons was ie zónder. Na de koffie vroegen we wat de gasten wilden drinken. We zeiden er dan wel bij ‘Er is ook bowl’, anders zaten wij er de rest van de week mee. Meestal namen de vrouwen dan braaf bowl. Je kon het echter ook treffen dat de eerste gast graag appelsap wilde. Of iets anders waar we maar één fles van in huis hadden. De kans was groot dat iedereen dan ineens appelsap wilde. De mannen waren makkelijker. Bier, jenever of een citroentje. De borreltjes het liefst met suiker, met een piepklein lepeltje erbij. Heren aan de ene kant van de kamer, vrouwen aan de andere kant. Lekker overzichtelijk.

Eigenlijk heb ik tegenwoordig nooit visite. Natuurlijk komen er weleens mensen op de koffie of voor een borrel maar ik noem dat nooit ‘visite’. Als we een verjaardag vieren, zeggen we dat we een feestje geven. Mannen en vrouwen door elkaar. De hele avond op je stoel (dezelfde stoel!) blijven zitten hoeft ook niet meer. We schenken bier en wijn, maar draaien ook voor een cocktail onze hand niet om.

Heel soms heb je een verrassend feestje. Wanneer een vriend 60 wordt en ons ’s middags uitnodigt. Onze kinderen lachen ons uit. Ze zien het als een bewijs dat we bij de bejaarden zijn gaan horen. De uitleg van de jarige is echter hartverwarmend. Zijn gasten zijn tussen de drie maanden en 91 jaar en hij vindt het leuk om jong en oud met elkaar in contact te brengen. Leuk wordt het! Zo leuk zelfs dat we er de halve avond aan vastplakken. De grootste verrassing komt aan het eind. Dan komen opeens de sigaren voor de dag. Voor deze ene keer wordt er volop gedampt, ook binnen. De kamer staat blauw van de rook. En ineens is het net of ik weer ouderwets op visite ben.