Aangeharkt

Wat de buitenpoorters in ons gezelschap opviel, is dat het in Salland en Twente zo keurig is. Ze brachten dit beleefd voorzichtig, want je kon zien dat ze daar een wat dubbel gevoel over hadden. En dat begrijp ik wel. In Salland en Twente zijn de erven van de boerderijen over het algemeen smetteloos en de tuinen om door een ringetje te halen. Nergens rommel. Het stadje Ootmarsum heeft helemaal een hoog pannenkoekhuisgehalte met – tot mijn schrik – allemaal dezelfde lila bloemetjes in de vensterbanken. Wel móói hoor, maar ook wel heel erg sáái. Je krijgt de neiging er stiekem een paar lekker vulgaire, knalrode geraniums tussen te proppen.

Een van de deelnemers aan de cursus, een inwoner van het stadje, vertelde dat het gemeentebestuur er een beek dwars doorheen wil aanleggen. Een beek aanleggen! Dat is knap. Niet heel erg historisch verantwoord, want er stroomde nooit eerder een beek door de stad. De inwoners zijn het er niet mee eens, maar hij komt er, die beek. Van die dingen.

We bezochten ook 'Engels’ tuin'. Onze gids vertelde dat de eigenares bij haar verscheiden in 1917 de tuin aan de gemeente heeft vermaakt met de opdracht hem in ere te houden. Maar dáár heeft de gemeente nou weer geen geld voor. Dus nemen bewoners de snoeischaar en de schoffel ter hand en onderhouden zij de tuin. Ze hebben er zelfs een stuk heemtuin bij aangelegd, met allemaal wilde planten. Wel een beetje een rommeltje, dus. Het verhaal gaat dat de oorspronkelijke eigenares - Engels' Jufferke - in 2017 zal wederkeren om te zien wat er van haar tuin geworden is. Ze zitten er vast een beetje over in, die Ootmarsumers. Of ze blij zal zijn met de tuin. Of dat ze toch liever lila bloembakken had gehad…