‘In ’t Sallands klopt het gewoon voor mij’

In Nedersaksen een interview met Hendrik Jan Bökkers, het gezicht van de gloednieuwe tv serie Woeste Grond dat vanaf maandag 23 december om 19.25 uur iedere werkdag op televisie komt.

Muzikant, podcastmaker en sinds kort ook acteur Hendrik Jan Bökkers (47) draagt de Nedersaksische taal en cultuur een warm hart toe. Binnenkort is hij te zien in de 40-delige dramaserie Woeste Grond van AVRO/TROS dat zich afspeelt op een boerderij in Overijssel.

Hendrik Jan: “Halverwege december maak ik mijn acteerdebuut in Woeste Grond, een 40-delige dramaserie van AVRO/TROS. Dat was best spannend, want ik heb geen enkele ervaring. Maar ik vond het acteren echt tof. Ik speel boer Dinant Ottink die worstelt met de toekomst van zijn agrarisch bedrijf. Er is een beoogde opvolger, zoon Snoek. Dus uitkopen, lijkt geen optie; de boerderij moet door. Maar kan dat ook? Is deze boer nog baas op eigen grond? Dat is het uitgangspunt van de serie. Met uiteraard daarbij de nodige drama zoals liefde, scheiding, ziekte, dood, generatieverschillen... Er blijft deze familie weinig bespaard.

In de serie blijven we in het hier en nu, we romantiseren ook niets. We draaien op zo’n lelijke, moderne boerderij. Niks rietenkap of charmante stalruitjes. Nee gewoon tl-licht in de enorme ligboxenstal. Precies zoals het is. Ook qua taal bootsen we de realiteit na. Mijn personage, Dinant, spreekt met zijn ouders Nedersaksisch en met zijn kinderen Nederlands. Want dat is zoals het tegenwoordig gaat in veel gezinnen. Ook ik praat nauwelijks Nedersaksisch met mijn kinderen. Nooit gedaan. Achteraf stom, maar het ging automatisch, van de weersomstuit sprak ik Nederlands met ze.

De laatste tijd merk ik dat ik vaak nadenk over de vraag hoe we ervoor kunnen zorgen dat het Nedersaksisch blijft bestaan. Ik ben hier wat pessimistisch over. Of misschien eerder realistisch. Nedersaksisch als moodertoal overdragen, gaat al bijna niet meer. Het is al iets geworden van de generatie van onze ouders. Van opa en oma. Aan de andere kant ben ik ook optimistisch. Veel mensen vinden de streektaal prachtig en spreken het overal waar ze kunnen. Ook jongeren. Laatst trad ik met mijn band Bökkers op in Breedenbroek. Daar zag ik allemaal hippe, moderne tieners die onderling zo plat als een dubbeltje spraken. Geweldig!

Wil je meer lezen? Bestel dan Nedersaksen, het nieuwe magazine van de Overijsselacademie, via www.denedersaksen.nl/magazine